Hayat suskun geleceğe tan vaktine
Ömür buz misali eriyor buharlaşıyor eskiyor her sanilise saniye ,
Elimden boş bir sönmüş mum kibritsiz,
Sönmüş ışık kıvılcımsız,
Dil hasret mutlu kelimelere, cümlelere,
Özlem içinde Huzurlu siirlere,
Sussam gönül razı değil,
Konuşsam dinleyen yok anlayan karna kayıplarda,
Ne yazmalıylı kalem hüzünden başka,
Geleceği anlatmaya
Hüznü yaşıyorken dolu dolu,
Mısralar lal olmuşken çekilen her soluğa.
Mustafa Sait AKSAKAL
