Sükuta bürünüyor Kalbim !

Sükuta bürünüyor Kalbim !
Param parça, içten içe kanamış da, Olsa
Güvenimde kalmadı ya insanlara,
Dinleyenim olmaz anlatacaklarıma,
Soran yok yüreğimdeki haykırışa,

Belki toprak gibi basıyorlar üzerime üzerime,
İçimde ölen ölene
Selaları verilmeside,
Çürütüyorum içimde verdiğim değeri yüreğimde,
Kayboluyorum kendi hüzünlerimde,
Bırakıyorum kendimi kainata hüküm verene,
Bir nehir gibi akıyorum ya hayatın içinde,
Damla damla ölüyorum ömür denen denizde,

Sükuta bürünüyor kalbim !

Tüm kırgınlıklarımı, kederlerimi atıyorum içime,
Her geçen gün doluyor dolduruyorum iyice,
Suskunlaklarımla keskinleşiyor dilim, gittikçe benziyor neştere,
Konuşma vaktim elbet gelecekte !
Toprak misali ya basıldıkça sertleşiyor benliğim,
..her geçen günlerde,
Yalnızım ya bu kötü zamanların içinde,
Bekliyorum sabırsızlıkla benim için doğan güneşi hasretle,
Sabırla..
Sükuta bürünüyor kalbim !

Cümleler biriktiriyorum düşüncelerimle,
Hayata hayatın içinde her şeye,
Hüzünle yalnızlığımla sığınıyorum RABBİME.
Sükuta bürünüyor kalbim !
Mustafa Sait AKSAKAL