20 Ekim 2015 Salı

Hüzün yazıyor kalem bu gece..

Hüzün haykırıyor bu gece kalemimde
İstesemde istemesemde,
His ediyorum kalemde yazıyor
O kadar..

Öyle işte

Ya ölesim var bu gece 
Yada sabaha yeni başlangıç yapmaya.

Bu gece içimden geçenler.

Ne nazayım kalem sana bu gece, nasılda canım yanmasını nasıl açıklıyayım sana.
Hüzünlerimin alıp başını gittiğini yüreğimdeki yaranın kanamasını nasıl anlatayım kalem sana.
Hangi kederli kelimeler anlatır, nasıl sancılı cümleler gelmeli bir araya, satırları acıyı anlatabileceğim ey kalem sen söyle
Sırtımdaki yükün altında ezilişimi nasıl yapacaksın sen söyle
Kaderimi değişterebilirmiyim sence ey kalem veya bir başka hayata alıp gidemezmiyim bu yaşamdan veya kökten çözüm gelip alsa ya AZRAİL bu canı bu bedenden.
Ey kalem sen söyle ne yapayım bıktığım bu yalandan nasıl çıkarım bu tezkereyi ne zaman verecek YARADAN.
Madem gülmek haram her gece hüzün her gece yalnızlık her gece gözlerden kalbe akan gözyaşları yetmeyecekmi..!
Bitmeyecekmi bu eziyetli nefes alışverişler.
Yoruldum be kalem yoruldum, hemde çok Yoruldum.